[kml_flashembed movie="http://www.maisinternetmaisgalego.org/imx_recursos/banner_200x200.swf" width="200" height="200"/]Espero que Celso Emilio Ferreiro me perdoe o atentado. O poema orixinal podedes lelo en Blogues Pola Lingua ou escoitalo cantado por Dios Ke Te Crew (vía acuática) ao final do artigo. Ocorréuseme este delito despois de ler un debate sobre lingua en positivo / lingua en negativo.
DE PÉ FRONTE AO MAR!
Lingua que herdei das labregas
eu fáloa porque si, porque me gusta
porque me peta e quero e dáme a gana
porque me sae de dentro, alá do fondo
dunha ledicia doce que me abrangue
ao ver tantas persoas ceibes,
fermosas árbores con fondas raizames
que xa saben que non hai roupa
que impida o amor aos devanceiros,
falar a fala nai,
a fala das avoas que temos mortas,
e saben ser, co rostro erguido,
mariñeiras, labregos da linguaxe,
remo e arado, proa e rella sempre.
Eu fáloa porque si, porque me gusta
e quero estar cos meus, coa xente que constrúe xa agora
unha historia contada na nosa lingua.
Falo para que aprendan as soberbias.
falo para que aprendan os ruíns e poderosos,
falo para que aprendan as finchadas,
falo para que aprendan os estúpidos,
falo para que aprendan as baleiras,
falo para os que procuran rexamente
verdades e xustiza de cotío;
para as que súan e rin
un sorriso cotián de bolboretas,
de luz e auga dende os ollos nus.
Eu quero coas miñas verbas
que ninguén sufra neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galiza, doce nación do Mundo,
de pé fronte ao mar, ese camiño!
Atentamente, atentado de Xabre ao poema de Celso Emilio Ferreiro
Ningún comentario:
Publicar un comentario