30 de abril de 2007

Hai que ir pedindo a papeleta | Hauré de demanar la papereta


Media_httpwwwgaleonco_hitcf


Se queres ter
á túa muller máis que contenta
debes saber
onde tés que meter a papeleta.

E vote por nós,
vote por nós,
vote Heredeiros.

Se queres saber
quen lle pon
a droga aos caramelos

sepa saber
que nos coñecemos
aos camelos.

Pero vote por nós,
ai, vote por nós,
vote Heredeiros.

Se ademais lle interesa
a vostede
ter un fillo crego, gho,
sepa separ
que estamos aquí para ofrecerllo.
Sepa separlo.

Pero vote por nós,
ai, vote por nós,
vote Heredeiros, gho.

Veña, vote por nós,
ai, vote por nós,
vote Heredeiros, gho.


Media_httpmediatwango_czwih

28 de abril de 2007

Teletaxi + Aeropuerto + Facto Delafé y Las Flores Azules









Media_httplh5googlees_wjhaz

De Cousas

Así de raro soa o título da anotación de hoxe. Así de bo foi o concerto.

Unha carpa pequeniña, cun escenario pequeniño. Un moi traballado xogo de luces. Un son que nunca acabou de ser o que debía. Delafé afirmaba con retranca: "temos a inmensa sorte de ter esta noite con nós todo o tempo ao noso amigo o acople". Facto dixo tamén: "é o noso primeiro concerto nun centro comercial, estamos moi contentos". Las Flores Azules só sorría.

De Teletaxi só escoitamos as dúas últimas cancións. Gustáronme. Se é que con dúas cancións se pode facer algunha apreciación, dire que me fixeron lembrar a Los Planetas.

De Aeropuerto quedo sobre todo cunha canción que comeza querendo fundirme na miseria e acaba por meterme unha euforia no corpo que pouco me faltou para chorar de ledicia. Nalgún momento, como diría aquel, unha suculenta ensalada de ruídos.

Estou convencido de que non foi o mellor concerto de Facto Delafé y Las Flores Azules. Ademais dos acoples, os baixos comían as melodías durante a primeira metade do concerto, e Helena Miquel recoñeceu que tiña a voz tocada, por culpa de ter o camerino ao lado do McDonalds, seica (Marc Borrachina dixit).

De todos os xeitos o concerto foi balsámico. Videoproxeccións, globos de cores, confetti, e até algún sobre de ketchup. Mostraron unha cara que non coñecía, unha canción homenaxe ao rap estilo Príncipe de Bel-Air. Mar El Poder del Mar e Enero en la Playa convertíronse nunha soa canción, beleza condensada.

E ao final as voces fundíronse e o espectáculo fíxose maxia. Da A a Z. Son só letras, son só notas. Que gran grupo.


Així d'estrany sona el títol del post d'avui. Així de bo va ser el concert.

Una carpa petiteta, amb un escenari petitet. Un joc de llums molt treballat. Un so que mai va arribar a ser el que hauria de ser. Delafé afirmaba amb sarcasme: "tenim la gran sort de tenir aquesta nit amb nosaltres tot el temps al nostre amic l'acople". Facto va dir també: "és el nostre primer concert en un centre comercial, estem molt contents". Las Flores Azules només somreia.

De Teletaxi només vam escoltar las dues últimes cançons. Em van agradar. Si amb dues cançons es pot fer alguna apreciació, diré que em vam recordar molt a a Los Planetas.

D'Aeropuerto em quedo sobretot amb una cançó que comença volent enfonsar-te a la misèria i acaba ficant-te una eufòria al cos que em va faltar poc per plorar d'alegria. En algún moment, com diria aquell, una suculenta amanida de sorolls.

Estic convençut que no vaser el millor concert de Facto Delafé y Las Flores Azules. A més dels acoples, els baixos es menjaven les melodies durant la primera part del concert, i Helena Miquel va reconéixer que tenia la veu tocada, per culpa de tenir el camerino al costat del McDonalds, seica (Marc Borrachina dixit).

Tot i així el concert va ser balsàmic. Videoprojeccions, globus de colors, confetti, i fins tot algun sobre de ketchup. Van mostrar una cara que no conexia, una cancço homenatge al rap estil Príncipe de Bel-Air. Mar El Poder del Mar i Enero en la Playa es van convertir en una sola cançó, bellesa condensada.

I al final les veus es van fondre i l'espectacle es va fer màgia. De la A a la Z. Són només lletres, són només notes. Quin gran grup.


Escoita a Terra | Escolta la Terra

Sei que abuso do vídeo. Quizais sexa un efecto rebote. Demasiados anos vendo unha televisión con 5 canais nos que non medraba a herba, quitando algunhas case orgásmicas excepcións.

Persoalmente, a Internet permíteme ter os pés no chan e as mans levantadas, observarme adentro dende fóra e mirar a fóra dende dentro, conectarme para actuar e desconectarme para soñar. Ao conxunto destes actos chámaselle estado Ingravitto.


Sé que abuso del vídeo. Pot ser que sigui un efecte rebot. Masses anys mirant una televisió amb 5 canals als quals no creixia la gespa, tret d'algunes gairebé orgàsmiques excepcions.


Personalment, Internet em permet tenir els peus al terra i les mans aixecades, observar-me a dins des de fora i mirar a fora des de dins, connectar-me per a actuar i desconnectar-me per a somiar. Del conjunt d'aquests actes s'en diu estat Ingravitto.


[gv data="IzC6Cx2pxjA" width="450" height="375"][/gv]

25 de abril de 2007

Rosas e caraveis

Ou 23 e 25 de Abril

caravels.m. (...) 3. Por ext., rosa ou calquera outra flor [en moitas zonas de Galicia]. ¡Que fermosas son as cerdeiras cheas de caraveis! SIN. rosa.


[gv data="3wAAEOsphso" width="450" height="375"][/gv]
Per l'abril,
si cada gota en val mil,
cada rosa en val deu mil
i cada llibre cent mil.

Amb pluja, roses i llibres
celebrem la festa gran;
que ningú non en quedi fora,
ni els d'ara ni els qui vindran;
els d'ara, per fer patxoca
al costat de l'alt patró;
els que vindran, per si toca
d'afegir-hi més saó,
perquè sant Jordi se senti
sempre ben acompanyat
i ens ajudi, als uns i als altres,
a poder guanyaer el combat
que fa tants segles que dura
i encara no s'ha acabat.

Per això, quan l'abril pinta
tots els marges de color
i fa les nits molt més tèbies
i el cel més encisador,
convé que tots, nois i noies,
cantem ben fort la cançó:

Per l'abril,
si cada gota en val mil,
cada rosa en val deu mil
i cada llibre cent mil.
Miquel Martí i Pol

22 de abril de 2007

Xosé Manuel González









Media_httplh4googlees_ahmpb

De Cousas

Vista a capacidade que demostro ultimamente para facer comentarios políticos (e en xeral para crear algo, e non copiar e pegar), hoxe recoméndovos os artigos do meu profesor de lingua do Bacharelato: Xosé Manuel González. Gozádeo.

Un cop vista la capacitat que demostro darrerament per a fer comentaris polítics (i en general crear quelcom, i no copiar i enganxar), avui us recomano els articles del meu professor de llengua de Batxillerat: Xosé Manuel González. Gaudiu-ne.


 

11 de abril de 2007

Don't Copy That Floppy

De acordo, o software libre é unha marabilla, mais non ten tanto flow. Quero unha versión co Rey del Pollo Frito.
D'acord, el programari lliure és una meravella, però no té tant flow. Vull una versió amb el Rey del Pollo Frito.

[gv data="zOBroA2NPNY" width="450" height="375"][/gv]

(via genbeta)