tag:blogger.com,1999:blog-243098192024-03-13T11:13:35.904+01:00Ouriceira de XabreXabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.comBlogger635125tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-79388753242609441812024-02-20T23:40:00.001+01:002024-02-20T23:40:55.875+01:00Así están as pólas en Edinburgh<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoqKbhgZlsgkP08-innLtziL8okg3unv7G3rxbNVZ6nhE_hOaCOQ9uGAK6-smXlMZp1V_BnXCiOkjJk6IIHJe03uNQ-sRCXp-40kmKnbT0GvYmGsTAGOmOtOZLF8xE6tRihwI9mD-SXdbgyhPh9iDamf9Wtdy0yznDHRUqLLh53jOvp3e_emx0/s4032/2024_02_20_polas_no_inverno.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2268" data-original-width="4032" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoqKbhgZlsgkP08-innLtziL8okg3unv7G3rxbNVZ6nhE_hOaCOQ9uGAK6-smXlMZp1V_BnXCiOkjJk6IIHJe03uNQ-sRCXp-40kmKnbT0GvYmGsTAGOmOtOZLF8xE6tRihwI9mD-SXdbgyhPh9iDamf9Wtdy0yznDHRUqLLh53jOvp3e_emx0/s320/2024_02_20_polas_no_inverno.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Así están as pólas en Edinburgh, así a forza resistente e ascendente querendo agromar.<p></p>Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-61586994506665539322024-02-18T14:01:00.001+01:002024-02-18T14:02:37.412+01:00O teu futuro<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjteH6Qkamk0UDomJoixeHEEgB0df4FnRYaNkTai-Px9AeIxFEioktMNWouxIq8hlbGihFp_8WSNBQ-Gt_OY4Lnv8VpLbMg6v3o0wM5_BaxbmeArwbvuHexFWBD1RHlHEF1X12pujyw5O00BIwb4uNbAPhX-PIzliUX4Ldt24xMytrM9NJQsIxU/s4032/2024_02_18_rosalia_le_e_lera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2268" data-original-width="4032" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjteH6Qkamk0UDomJoixeHEEgB0df4FnRYaNkTai-Px9AeIxFEioktMNWouxIq8hlbGihFp_8WSNBQ-Gt_OY4Lnv8VpLbMg6v3o0wM5_BaxbmeArwbvuHexFWBD1RHlHEF1X12pujyw5O00BIwb4uNbAPhX-PIzliUX4Ldt24xMytrM9NJQsIxU/s320/2024_02_18_rosalia_le_e_lera.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><div>O teu futuro, o meu, non están escritos. Lewandowski decidiu facer unha paradiña en Balaídos. Decidiuno el. Que decides ti?</div>Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-70779985770834023932024-01-18T08:57:00.001+01:002024-01-18T08:57:56.011+01:00Que te atopenQue te atopen traballando. Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-16591450034480871322022-11-12T20:52:00.001+01:002022-11-12T20:52:26.259+01:00Cando as musasCando as musas cheguen... Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-89447845695028846802022-03-26T14:33:00.002+01:002022-03-26T14:33:54.008+01:00Merece<p>Merece ser descrita a percepción dunha gota de auga nunha fraga transfronteiriza.<br /></p>Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-22423313476988108102020-10-04T13:37:00.001+02:002020-10-04T13:37:24.382+02:00Un díaUn día de ceo tranquilo despois dun de choiva a mares é unha das grandes sensacións a gozar na vida. Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-3093600899688260112020-09-26T11:32:00.005+02:002020-09-26T11:33:00.877+02:00Unha persoa<p><span face=""Lucida Grande", "Lucida Sans Unicode", "Lucida Sans", Tahoma, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px;">Unha persoa independente xoga ao meu carón. Está a facer cousas similares ás que facía eu en 1983; e vai falar galego (entre outros).</span></p>Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-52873534945977232722018-05-05T20:19:00.001+02:002018-05-05T20:25:59.241+02:00Always 1st October | Sempre 1 de Outubro<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="281" src="https://www.youtube.com/embed/S_gOkzyLWWc" width="500"></iframe>Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-44554130856648860632017-12-18T20:13:00.004+01:002018-05-05T20:27:04.588+02:00My electoral campaign: ditch fear<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/e2pEx7PAb30/0.jpg" frameborder="0" height="281" src="https://www.youtube.com/embed/e2pEx7PAb30?feature=player_embedded" width="500"></iframe></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
My electoral campaign: ditch fear.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Crumbs no longer feed us,<br />
now we want the whole leaf of bread.<br />
We have a future, we remember<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"><br />We have fire in our hands to weave story<br />Our hands show a long way<br />Living means taking sides.<br />We don't want smoke, we don't want shortcuts.<br />We are not here to fly flags.<br />We count on you, you can't let us down.<br />A day "one" to start again.<br />Seafarers, river people, mountain people.<br />We will have it all and we will talk about life.<br />We are going far, there will be plenty of us.<br />Pushing forward. Who sows rebellion, reaps freedom.<br />Do no let the fear win.<br />Tomorrow is ours today.<br />You and I, taking the horizon.</span></div>
Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-86673200600255960112017-10-17T22:11:00.000+02:002017-10-17T22:23:46.842+02:00Lume<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10f_MUdfW6f1ExQfKytOrBjXw3qyUdvKO0_3Hd-prKyl5T4WEtFpkrOlGnarVHfTUMVnzLODqi1Td48KMYAigFQQrkSAcyFy9P2ZapH_qqvUGgcHPWRFmgjQgLbhcKJfhigFx/s1600/IMG_20150806_193917729.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10f_MUdfW6f1ExQfKytOrBjXw3qyUdvKO0_3Hd-prKyl5T4WEtFpkrOlGnarVHfTUMVnzLODqi1Td48KMYAigFQQrkSAcyFy9P2ZapH_qqvUGgcHPWRFmgjQgLbhcKJfhigFx/s400/IMG_20150806_193917729.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Está lonxe a terra que arde. Pero non vou quedar sen palabras.<br />
<br />
Claro que se pode xestionar mellor o monte. E claro que unha mellor política forestal podía ter evitado as catro mortes humanas destes últimos días. E seguro evitaría parte do empobrecemento ecolóxico que sofre Galicia. Pero para actuar mellor precisamos un Goberno que queira identificar, recoñecer e comunicar os feitos. As verdades.<br />
<br />
E non. A historia dos gobernos de Galicia e de España desde 1978 é unha sucesión de mentiras.<br />
<br />
OTAN, de entrada non.<br />
Iraq ten armas de destrución masiva.<br />
Non se pode falar de marea negra.<br />
Son casos aillados de corrupción.<br />
Apoiarei o Estatuto que aproben os cidadáns de Cataluña.<br />
España entrou na Champions League da economía mundial.<br />
Non fallaron os sistemas de seguridade.<br />
A Policía e a Garda Civil actuaron con proporcionalidade.<br />
Non houbo referendo.<br />
<a href="http://praza.gal/movementos-sociais/15218/juan-picos-recorrer-as-mafias-para-explicar-os-incendios-e-un-xeito-de-calmar-a-nosa-conciencia-como-sociedade/">Os lumes son culpa de terroristas incendiarios.</a><br />
<br />
Con todo, as mentiras non se sosteñen se hai suficientes cidadáns procurando as verdades. A maioría dos cataláns xa dixeron <i>prou </i>ao Estado de Mentira. A andamiaxe construida chafalleiramente sobre fosas comúns franquistas esborállase no seu extremo oriental.<br />
<br />
Ábrense incógnitas en Galicia e en España. Ou non? Algúns galegos imos perseverar na procura das verdades. Aínda que chova. Aínda que queime.Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-79430819712619767042016-11-06T16:49:00.000+01:002016-11-06T16:49:06.502+01:00Medios e educación, dobre vía<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6PisoJesQPvXIMIaF0WxINAkH9o4t2vWF9fLsYcE3oQViz7aQNTzAqzrFO6hh6Vm1kSKbSC9xSPkZYHxqeGfKD8-I4SRi_zdaCbdpdqvOQYCSWcd4HmeEPjMoTtETygjMo4_t/s1600/IMG_20161106_153822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6PisoJesQPvXIMIaF0WxINAkH9o4t2vWF9fLsYcE3oQViz7aQNTzAqzrFO6hh6Vm1kSKbSC9xSPkZYHxqeGfKD8-I4SRi_zdaCbdpdqvOQYCSWcd4HmeEPjMoTtETygjMo4_t/s400/IMG_20161106_153822.jpg" width="350" /></a></div>
<br />
<br />
Alén de territorios concretos, cómo enriquecer o mundo dende todos os recunchos. Dúas vías sobrevoan en círculos como paxaros transparentes: medios de comunicación e subsistemas educativos. Mellores, que favorezan a diversidade e a integración respectuosa e desexada.<br />
<br />
Medios. Nas nosas mans, economicamente solventes. Aprendido en Catalunya, suxerido por Mònica Terribas recentemente: creación dun universo referencial propio, que se insira no global mais que plasme a nosa óptica. O humor aí ten forza absoluta. Esencial: que falemos do que nos queremos, non do que queren eles. Máis importante que a opinión suxerida é a selección de temas sobre os que discutimos.<br />
<br />
Educación. Moito que facer. Todos os grans de area, todas as formigas contribúen. De 0 a 99 anos. E o que veña. Educación en intelixencias múltiples, educación en valores democráticos e en xustiza social. Educación en dereitos humanos. E practicalo. Traballo titánico de cada persoa.<br />
<br />
Os esforzos nesas dúas direccións poden ser frustrantes ás veces, supoño, mais non vexo outra solución para acabar cos Rajoys e Trumps e Mays e LePens e ManuelValls e Cospedales. E imos necesitar esforzo tectónico e tempo estrutural. E moita cultura cooperativa, intúo. E mentres, cada un vivir a súa vida, tamén. Find the balance. Case nada.<br />
<br />
Son reflexións, non receitas, non encargos, non leccións. Alguén concorda?Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-19091380488599611972016-09-13T19:15:00.001+02:002016-09-13T19:15:51.384+02:00Sede de escribir<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNE2Iv8f2nYwWtK_kSh6TsguwlAi4kycfC0Tv_XMIZj1v57VxSry88BbwIkEml_WQ71ag_rfJXGx-doJTqtrwPDCCWP80nuyFk_YlIvXvabqogdIcOX-AG67-pqx2NG8gYEtoe/s1600/20160828_120731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNE2Iv8f2nYwWtK_kSh6TsguwlAi4kycfC0Tv_XMIZj1v57VxSry88BbwIkEml_WQ71ag_rfJXGx-doJTqtrwPDCCWP80nuyFk_YlIvXvabqogdIcOX-AG67-pqx2NG8gYEtoe/s400/20160828_120731.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
23 de xaneiro de 2014.<br />
<br />
14 de decembro de 2014.<br />
<br />
23 de marzo de 2015.<br />
<br />
13 de setembro de 2016.<br />
<br />
A sede de escribir rebordou os reloxos axustados, británicos pero sobre todo desexados. E a Forza 3 adianta polo carril do medio para atopar o seu burato, no que remollarse e saír con algas nas orellas e crema de sol de outono chuvioso nos brazos.<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=e8nCIk1L1Rs">Cos meus novos superpoderes</a> e <a href="https://www.youtube.com/watch?v=hIqg_mDZjII">lendo a Manuel Rivas</a>, isto era totalmente inevitábel. Non podo reter a paixón por desmoldalo todo. Ter morriña do futuro. Mentres haxa <a href="https://youtu.be/xsNA8eYy9QU?t=16m33s">Davides de Manzaneda</a> haberá ouriceiras.Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-58517690394797721662015-03-23T13:57:00.001+01:002015-03-23T13:57:46.976+01:00DiferenteDiferente, por riba das expectativas.<br />
<br />
As letras de <a href="http://jenesaispop.com/2015/03/23/220965/joan-miquel-oliver-estrena-flors-de-cactus/">Joan Miquel Oliver</a> non se entenden.<br />
<br />
Aterrizaxe en Marte con fochancas e pozas. Sorprendentemente, osíxeno de sobra. E auga!Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-82619597881565962422014-12-14T16:38:00.000+01:002014-12-14T16:41:00.220+01:00Descarga<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX_h_veHAWt5exBhRA_FgFODZyxwTwI-uFRCGGX0cpp5fY8VqaQWRYkBVPSXaBHAYfzHqtIPxaUxJT9a3BSL8HwEmRIokB27BeVOGDLixoNgMmw7aMPhD74W0P3QIMCON6RG_f/s1600/6220667476_6b6b61fb3b_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX_h_veHAWt5exBhRA_FgFODZyxwTwI-uFRCGGX0cpp5fY8VqaQWRYkBVPSXaBHAYfzHqtIPxaUxJT9a3BSL8HwEmRIokB27BeVOGDLixoNgMmw7aMPhD74W0P3QIMCON6RG_f/s1600/6220667476_6b6b61fb3b_b.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<br />
Descarga, canaliza, libera, queima, respira, molla, reacciona, pisa, ergue, sacha, chuza, rabea e sorrí.<br />
<br />
[Foto: <a href="https://www.flickr.com/photos/weeklydig/6220667476/">digboston</a> (cc)]Xabrehttp://www.blogger.com/profile/13987913202177604009noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-24886972023139307542014-01-23T11:41:00.001+01:002014-12-14T16:38:36.056+01:00Boicot a Coca-Cola<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWke5UXVZ069ZMdNINRVEaavqPnxhROuQ2hIi3dXqf4RsK7wTXiInuL0hG-0zQMpSktukrPxa01Pw53j2KjIACF6oMKdrux1C8v1PQQjz0CfLbT6S1ugks5WDeXeyjMTkZ3O2kQ/s1600/Despedida.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWke5UXVZ069ZMdNINRVEaavqPnxhROuQ2hIi3dXqf4RsK7wTXiInuL0hG-0zQMpSktukrPxa01Pw53j2KjIACF6oMKdrux1C8v1PQQjz0CfLbT6S1ugks5WDeXeyjMTkZ3O2kQ/s1600/Despedida.png" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Dous mil catorce<br />
espreguízase<br />
a modo<br />
na ouriceira.<br />
<br />
Quere ser optimista<br />
pero para iso<br />
ten que bloquear<br />
todas as páxinas dos xornais.<br />
<br />
Se se aílla, entón,<br />
non sofre, non escoita<br />
o contexto socioeconómico. <br />
<br />
Mais non pode evitar o eco daquela canción<br />
que soaba na escola,<br />
eu quero ter un millón de amigos<br />
e así máis forte poder cantar.<br />
<br />
Coca-Cola <a href="http://www.eldiario.es/economia/Ampl-Coca-Cola-Iberian-Partners-trabajadores_0_220828623.html">despide</a><br />
setecentas cincuenta traballadoras<a href="https://draft.blogger.com/null">.</a><br />
<br />
Xa atopaches o teu nome entre as latas?Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-24786967423546954642013-11-28T15:35:00.000+01:002013-11-28T15:35:08.098+01:00Paulova. Sen acritude. É unha proposta.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdmVasyDAcAkK84uyqO3n9J3NhiBOmHR1nTwlbUTkC6Hl9VTa-Zl90xSbFj0HR5tq1DwjO6_HHGk2RiWVzdsYdZVfQZlPJ-fIoyVZqSGmVvEHgjdDlQkCbLTf7gY-Lp9P-mKbpg/s1600/IMG_20131124_174405.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdmVasyDAcAkK84uyqO3n9J3NhiBOmHR1nTwlbUTkC6Hl9VTa-Zl90xSbFj0HR5tq1DwjO6_HHGk2RiWVzdsYdZVfQZlPJ-fIoyVZqSGmVvEHgjdDlQkCbLTf7gY-Lp9P-mKbpg/s1600/IMG_20131124_174405.jpg" height="298" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
[Texto publicado orixinalmente en <a href="http://madridmonamour.prazapublica.com/post/68360913250/paulova-sen-acritude-e-unha-proposta">Madrid Mon Amour</a>, o blog sobre Madrid de Praza Pública]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ao mellor para unha entendida en arte non é o máis novidoso do mundo. Pero para un “iletrado” coma min foi todo un descubrimento: un encontro artístico no que as diferentes creadoras non se reparten por stands efímeros de grandes pavillóns, se non por cuartos dun hotel céntrico de Madrid. Digo “encontro artístico” porque o continente cambiou ao contido: o horríbel concepto “Ferias y Exposiciones” non tiña moita cabida no Room Art Fair (<a href="https://twitter.com/search?q=%23RAF3&src=hash">#RAF3</a>). Entrar ás diferentes estancias do Hotel Praktik Metropol era probar distintas atmósferas, micro-planetas artísticos, se me permitides o presuntuoso da expresión.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ao fondo do corredor da planta terceira, cuarto 316, estaba Paulova. Impoñendo a súa figura nunha sala que debería ser máis grande, presentaba ilusionada e profesional unha e outra vez as súas obras. Orixe, significado, evolución. Bucólicas paisaxes antigas con invasións alieníxenas e tanxíbeis ameazas nucleares. Non-punto de cruz e píxeles involuntarios. Os cadros de Paulova deben de provocar sensacións moi dispares. Este domingo eu sentía nostalxia do futuro. Paula pintou paisaxes que nós non veremos. Son os nosos bisnetos os que as botarán de menos, nenos cuxas nais a duras penas lembrarán o tempo dos coches propulsados a petróleo. Existe a posibilidade de que os tapices da pos-guerra e o “desarrollismo” non sexan máis que unha burbulla de finais do século XX e os violentos anos 10. E que nun prato voante estea a regresar a ética, de volta de Ítaca.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ao fondo do fondo as árbores deixan caer os cadriños amarelos e castaños do outono analóxico.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Xa. Que estas liñas non teñen pés nin cabeza. Pois observa ti as obras de <a href="http://www.paulova.es/">Paulova</a> e rebátemo. Sen acritude. É unha proposta.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.paulova.es/">www.paulova.es</a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-21981590517322079312013-10-03T22:14:00.000+02:002013-10-03T22:14:23.688+02:00Nano-crítica: "1984"<a href="http://www.goodreads.com/book/show/8430187-1984" style="float: left; padding-right: 20px"><img alt="1984" border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1276121831m/8430187.jpg" /></a><a href="http://www.goodreads.com/book/show/8430187-1984">1984</a> by <a href="http://www.goodreads.com/author/show/3706.George_Orwell">George Orwell</a><br/>
My rating: <a href="http://www.goodreads.com/review/show/611814367">5 of 5 stars</a><br /><br />
Demasiado bo, demasiado duro<br /><br />Comprobo que este libro está, como mínimo, á altura da súa fama. Iso si, a partir de certo punto só quería rematalo para deixar de sufrir.
<br/><br/>
<a href="http://www.goodreads.com/review/list/7596859-xabre">View all my reviews</a>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-51774622509548126122013-10-03T21:13:00.002+02:002013-10-03T21:13:36.810+02:00Construír<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRV-tCFGg6jRu_6ynctfckJ7SFerNvEHBndR6veFaEKR6DvLsmVmftYX2Gwkdiy8XhUQK98Ur8aQvGNBHpI3oabCsv8qDeLT0UJfGGmlHDIDF0pCycPk3rmEa0UKr3KX7Kx6erIQ/s1600/800px-Tram_Barcelona.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRV-tCFGg6jRu_6ynctfckJ7SFerNvEHBndR6veFaEKR6DvLsmVmftYX2Gwkdiy8XhUQK98Ur8aQvGNBHpI3oabCsv8qDeLT0UJfGGmlHDIDF0pCycPk3rmEa0UKr3KX7Kx6erIQ/s400/800px-Tram_Barcelona.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Cada día é máis evidente que non podemos perder todas as nosas enerxías contestando. Contestar, por exemplo, a quen di que en Catalunya se obriga a falar catalán. Ou contestar a quen di que os recortes dos servizos públicos "son para sentar as bases da recuperación". Se pretendemos responder á cantidade esmagadora de mentiras que producen algúns medios e persoas a diario só podemos conseguir esgotarnos, e seguirá gañando a mentira.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Cal é a solución, entón?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Construír.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Si, xa sei que non descubro nada a todas aquelas persoas que levan anos en todo tipo de cooperativas, medios, organizacións políticas líquidas e sólidas que precisamente fan iso: construír. É só unha reflexión en alto: poñamos case todo o noso esforzo en construír. O que poidamos. E o cacho de esforzo sobrante invirtámolo en non deixarnos arrastrar ao ritmo que marca o calendario de burradas do poder roubón e os seus profetas.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Con dicir que o seu vehículo é unha estafa non é suficiente. "Hai que paralos", si, pero só podemos paralos se nós construimos un vehículo mellor.<br />
<br />
[Foto: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Trambes%C3%B2s">Wikipedia</a> (cc)]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-11364130553603989282013-09-20T10:14:00.002+02:002013-09-20T10:14:50.252+02:00Un senegalés en Lavapiés<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIfIMcij5UzqRYzzDjDRyJBldf9ZwXHuBuHPHKNPWrFUV5sEKnDtIqvLSE8eD5BV0TMNikAzHjLJdzRh3-BqYZBWinkI33ri5BcPXoTHt-AaRyNUUL7TXcjw328ycFbGttzkjsOw/s1600/tumblr_inline_mt6iouo0lF1qzx95i.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIfIMcij5UzqRYzzDjDRyJBldf9ZwXHuBuHPHKNPWrFUV5sEKnDtIqvLSE8eD5BV0TMNikAzHjLJdzRh3-BqYZBWinkI33ri5BcPXoTHt-AaRyNUUL7TXcjw328ycFbGttzkjsOw/s400/tumblr_inline_mt6iouo0lF1qzx95i.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
[Este artigo publicouse orixinalmente en <a href="http://madridmonamour.prazapublica.com/post/61325594294/un-senegales-en-lavapies">Madrid Mon Amour</a>, o blog sobre Madrid de Praza Pública]</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un dos praceres dos que se pode gozar en Madrid, como en calquera cidade “grande” (introduza vostede aquí o límite inferior de poboación que desexe), é a interminábel variedade de comidas posíbeis.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hoxe probamos un restaurante senegalés, de nome <b>Baye Fall</b>. Atopámolo na <a href="https://plus.google.com/100184774318624254060/about?hl=en">Calle Mesón de Paredes, 55</a>, no barrio de Lavapiés. É un lugar máis ben pequeno pero con certa sensación de amplitude. O meu prato: arroz con vitela (ternera) en salsa de cacahuete. Bo-í-si-mo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O prato totalmente tapizado de arroz até os bordes. É dicir: cantidade máis que suficiente. E todos os pratos ofrécennolos ao módico prezo de 6 euros. A caña a 2€. Nada mal, ¿non?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Os senegaleses, as senegalesas, altos e altas, guapas e guapos. Claro. ¡Que xenética!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Iso si, se vos achegades durante a fin de semana, non vaiades máis tarde das 2 e pouco, que despois énchese rápido o local.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Até a próxima conexión, que agardamos que sexa pronto!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
[Foto: <a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Fishing_boat_st_louis_senegal.JPG">Wikipedia</a>]</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-23610238290549583752013-07-25T13:37:00.001+02:002013-07-25T13:37:30.920+02:00As bágoas do tren<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd2RPiZUZnPmuTflSfayNPRq7jt8R4qgyFU76yJ8To-quYHvZ80MPi8SVGlqso9uys-JErldDDjV7nXsTdodmoVde2YSBGM6xc0ogLQbt8o-Z0Ovr7tkY8lrZxpV185_p8RCZvBA/s1600/El+nacimiento+de+un+roble.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd2RPiZUZnPmuTflSfayNPRq7jt8R4qgyFU76yJ8To-quYHvZ80MPi8SVGlqso9uys-JErldDDjV7nXsTdodmoVde2YSBGM6xc0ogLQbt8o-Z0Ovr7tkY8lrZxpV185_p8RCZvBA/s400/El+nacimiento+de+un+roble.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
As bágoas do tren;<br />
as follas<br />
empurran<br />
again<br />
and again.<br />
<br />
Apertas e ánimos.<br />
<br />
<br />
(Foto: <a href="http://lua-sentimientosdelcorazon.blogspot.com.es/2011_08_01_archive.html">Luna Plateada</a>)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-50323245822088003722013-07-21T17:10:00.003+02:002013-07-21T17:12:55.225+02:00Cando chove en Madrid en xullo<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8V-pwnkcUBlLe85TANzHbMD1avt3DhMUgpeiT9Hj1_MB3vZBSaE_TyBRBkBe6IHo_plTEdFrrVsJsLgw-7f3enb9iN8Zt9C6ARP4_gOV1A97idyfuJiQiC-o2_8NC_biuER7Ang/s1600/2489456890_96409944e1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8V-pwnkcUBlLe85TANzHbMD1avt3DhMUgpeiT9Hj1_MB3vZBSaE_TyBRBkBe6IHo_plTEdFrrVsJsLgw-7f3enb9iN8Zt9C6ARP4_gOV1A97idyfuJiQiC-o2_8NC_biuER7Ang/s400/2489456890_96409944e1.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
Cando chove en Madrid en xullo<br />
a olor a po húmido<br />
que ascende até a xanela<br />
da miña solución habitacional<br />
esvaece a morriña<br />
que medraba durante semanas de calor.<br />
<br />
O peixe que deixaron boquexando<br />
no peirao de Ares<br />
(non domino o vocabulario mariñeiro)<br />
somérxese na choiva.<br />
<br />
E respira.<br />
<br />
Cando sexa presidente hei plantar<br />
tantas árbores frondosas,<br />
tantas aciñeiras, carballos e castiñeiros,<br />
que hei ser recordado<br />
como<br />
<br />
o Rei Plantado.<br />
<br />
<br />
Foto: <a href="http://www.flickr.com/photos/80075387@N00/2489456890/in/photolist-4MZ7Nw-5eywWL-5euan2-5eufRp-5eyEiU-5eudUB-9ch3gg-9ch5JZ-9ch4cK-9ch5pP-9ckb6q-9ch4iV-9ck9hG-9ckbTY-9ch634-9ckaHQ-9ck839-9ck9ML-9ckasm-9ch3CV-9ckceE-9ch8ox-9ckaR5-9ch4rk-9ckbJJ-9ch7Yt-9ch8BM-9ck8KL-9ch6ZR-9ch7Hc-9ck8aQ-9ch7bV-9ck8VE-9ch6eM-9ch5f8-9ck7HW-9ch8cD-9ck9Vy-9ck8i1-ayEayQ-5HeJUP-xsJ5W-5Hj4cb-cJGic-ruKou-RDnwk-6baMLb-6ji9pP-5HWzfF-Ru2Zi-Rs6Uj">tnarik</a> Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-70794749070593805282013-06-08T14:55:00.000+02:002013-06-08T18:16:46.185+02:00España, 2013: escena en dos ópticas (V y M)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiijfX2bakuK4X1aTckafmjub_UjihXIXa75P2-5ggNZMTi5xWR5DdXpTiCxNR8yiGE3zM53ts9He6oKHg09pQLGcrEemcThgBNtlVIG2dz4QGXSwFfQqKhyphenhyphenGNPD888qEwOaHY8dQ/s1600/267092403_6e68b86cca_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiijfX2bakuK4X1aTckafmjub_UjihXIXa75P2-5ggNZMTi5xWR5DdXpTiCxNR8yiGE3zM53ts9He6oKHg09pQLGcrEemcThgBNtlVIG2dz4QGXSwFfQqKhyphenhyphenGNPD888qEwOaHY8dQ/s400/267092403_6e68b86cca_o.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Óptica 1ª</strong>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
V publica en Facebook (copio y pego):</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
"Discusió al metro: un Sudamérica recrimina a una senyora que es queixa d'un sense sostre (i sense mans que demana). La senyora digna diu que paga impostos. Ell diu jo tambe. Ella Diu que els sudamericans ens roben. Ell diu que els espanyols van saquejar sudamerica (i tambe diu violar). Ella diu que els que no tinguin feina, fora! Interve una chica spanish i li diu que s'ho faci m<span class="text_exposed_show">irar perque els estrangers no en tenen culpa. La señora li diu (en resposta) tonta i afegeix "lletja" (fea). Perque no li haura dit feo al sudamerica? Era bastant mes feo.... Pero es que las mujeres nos atacamos llamándonos feas! </span></div>
<span class="text_exposed_show"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="text_exposed_show"><br /></span></div>
<span class="text_exposed_show">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="text_exposed_show">Abandono el metro. Vuelvo al bus que las viejas tiene más retórica y (son igual de limitadas) pero disimulan"</span></div>
<span class="text_exposed_show">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Óptica 2ª</strong>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://juanandres.org/post/52453146997/espana-2013">Milleiro</a> publica en su blog (copio y pego):</div>
<h2 style="text-align: justify;">
<a href="http://juanandres.org/post/52453146997/espana-2013">España, 2013.</a></h2>
<div style="text-align: justify;">
<em>Madrid, a 8 de Junio de 2013.</em></div>
<div style="text-align: justify;">
Creo que si decidiésemos representar a España en un vagón de Metro no lo hubiésemos conseguido tan preciso: un negro, un par de latinos, dos señoras rubias de 60 años con aspecto de seguidoras de Esperanza Aguirre, una chica de 30 años corrigiendo unos ejercicios en papel y un mendigo.</div>
<div style="text-align: justify;">
El mendigo es un habitual de la Línea 1 del Metro de Madrid entre Gran Vía y Cuatro Caminos, le he visto en infinidad de ocasiones. Tiene muñones por dedos y pide limosna con tono de lamento diciendo que no encuentra trabajo. Recoge las pocas monedas que consigue por pena y silencia a los vagones por donde pasa. Salvo hoy.</div>
<div style="text-align: justify;">
Una de las “<em>señoras rubias de 60 años con aspecto de seguidoras de Esperanza Aguirre</em>”, nada más terminar de oír su letanía, le recriminó: “<em>¡Si no tienes trabajo, vete a los servicios sociales, que a gente como tú la estamos manteniendo con nuestros impuestos!</em>” a lo cual el mendigo en un ininteligible español le intentó discutir diciéndole que simplemente él no encontraba trabajo y no tenía paro. La señora le replicó diciendo “<em>¡Pues si no encuentras trabajo vete de España a buscar trabajo a otro sitio, que a mi nunca me han dado una beca en mi vida porque se las han dado siempre a los extranjeros!</em>”.</div>
<div style="text-align: justify;">
A lo cual, un señor latino de 40 años aproximadamente que estaba enfrente, le replicó, entrando en la conversación: “<em>¡Ustedes tampoco pueden hablar, que han venido a nuestros pueblos a robarnos y a quitarnos todo, ladrones!</em>”. Obviamente, la señora no se quedó callada y airadamente le replicó con un “<em>¡Pues si son ladrones denúncielos, que nosotros hemos ido a llevaros una cultura y una religión a vuestros pueblos! ¡Os hemos educado y estos años os hemos dado trabajo, y el que estorbe que se vaya a otro sitio!</em>”.</div>
<div style="text-align: justify;">
“<em>¡Aquí la que estorba es usted!</em>”. La “<em>chica de 30 años corrigiendo unos ejercicios en papel</em>” al fondo del vagón entró en la conversación. La chica, probablemente superviviente del sistema que cada día le recorta más y más, dejándole su trabajo en algo casi solo justificable por una admiración al hecho de enseñar, se hartó y entró en la conversación. “<em>¿Quién te ha dado vela a ti en este entierro?</em>”, respondió la señora. “<em>Mire señora, yo pago religiosamente mis impuestos como usted y le recuerdo que nosotros también hemos ido a otros países, legalmente o ilegalmente, a buscar trabajo y comida para los nuestros, y que mucha humildad nos falta a todos en general</em>”. La señora solo supo contestar un “<em>¿Pero qué sabrás tú de emigrar o no emigrar, estúpida</em>?”, a lo cual la maestra le contestó un “<em>Así señora, alimentando el debate con la descalificación, ya ha dicho todo</em>”. Acto seguido se bajó en la estación de Estrecho. Y se acabó la conversación. Creo que si decidiésemos representar a España en un vagón de Metro no lo hubiésemos conseguido tan preciso.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>V y Milleiro no sabían que compartían vagón de metro. No se conocen entre ellos. Pero una misma escena de <em>opera buffa</em> los ha hecho coincidir. Nacieron uno en Pontevedra y la otra en Reus hace unos años. En Madrid, hoy, año 2013, han tropezado con una metáfora. Han sentido la necesidad de relatarlo. Y después han seguido cada uno su camino.</strong></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-62717695245967791542013-05-01T12:22:00.002+02:002013-05-03T16:57:06.098+02:00Hasta nunca, José Mourinho<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6z_TtKCat7SmSoCdOca4ECllu5pUxQy0WIs11YLdVbJVtUy9eeDoBG9tjG-N0QnxjcoA9eNCli7SOD4VnIOzx5i8mD8vXERRuN4wzlhknsdHfeUdzVXo34AWfsCjFXFkZA4QUMg/s1600/mourinho-vilanova-180811.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6z_TtKCat7SmSoCdOca4ECllu5pUxQy0WIs11YLdVbJVtUy9eeDoBG9tjG-N0QnxjcoA9eNCli7SOD4VnIOzx5i8mD8vXERRuN4wzlhknsdHfeUdzVXo34AWfsCjFXFkZA4QUMg/s400/mourinho-vilanova-180811.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: <a href="http://www.libertaddigital.com/deportes/2011-10-05/mourinho-pendiente-del-castigo-por-el-dedo-en-el-ojo-1276437308/">Libertad Digital</a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Soy barcelonista, pero ésto no tiene nada que ver con el barcelonismo. O sí.<br />
<br />
José Mourinho, al final de esta temporada te marcharás de España y eso será un alivio para todas las personas dignas de considerarse como tales.<br />
<br />
José Mourinho, pocas actitudes me provocan más rechazo que una inflamación purulenta de ego. Eso has sido tú durante tus años en el Real Madrid.<br />
<br />
José Mourinho, tú, que sabes que como estrella mediática futbolística eres un ejemplo para toda la infancia, tú, fuiste a traición a por Tito Vilanova para clavarle tu dedo en su ojo. No fue un codazo en el medio de un calentón de una discusión que se os había ido de las manos, dos no pelean si uno no quiere, etc. No. Tú, José Mourinho, le dijiste a todos los niños madridistas: niños, si queréis herir a alguien, a sangre fría y de manera premeditada, para conseguir vuestro objetivo, hacedlo. Y después, si acaso, decid que no conocéis de nada al agredido. O decid que las notas de Bárcenas son falsificadas. Que más da. El grafólogo que diga lo que quiera. El vídeo que diga lo que quiera. El libro de averías del metro de Valencia ya lo haremos desaparecer.<br />
<br />
José Mourinho, provocaste que muchos amantes de los Barça-Madrid y de los Madrid-Barça deseásemos que nunca más se enfrentasen estos dos equipos. No por miedo a que perdiera el Barcelona, no. Llegó un momento en el que tener que presenciar tu despliegue de mentiras, fanfarronadas, insinuaciones victimistas, karankismos calculados, tener que verte en la televisión era lo último que queríamos.<br />
<br />
José Mourinho, estabas convencido de que contra el Barcelona, que tenía esa aura de santidad, no sé si exagerada, tú tenías que oponer el demonio, el infierno. Cuanto peor, mejor. El defensa Pepe aleccionado por ti para romper las piernas de quien fuese necesario. Y fallaste. En muchos momentos parecía que serías campeón de la Champions League después de despreciar y burlarte de toda Europa. Por suerte no lo has conseguido.<br />
<br />
José Mourinho, ésta no te la perdono: desquiciaste a Josep Guardiola. Sé que ése era uno de tus objetivos principales: machacar y humillar a Guardiola. No podías tolerar que alguien ganase comportándose como una persona digna y educada. Guardiola no es Dios, pero en la escala de dignidad de las personas siempre ha estado 10 kilómetros por encima de ti, y lo sabes. Guardiola posiblemente se fue porque no compartía la manera de trabajar de Sandro Rosell, pero seguro que tuvo mucho que ver también que te quería perder de vista. Cuando Laporta (otro que no es Dios, pero esa es otra historia) dejó de responder a tus bravuconadas, le tocó a Guardiola responderte. Y sí: en las salas de prensa eras el puto amo. El puto amo al nivel de Montoro hablando de Gerard Depardieu, el puto amo al nivel de Belén Esteban diciendo "mentiendes?", ese otro puntal podrido de la estructura de la estulticia supina.<br />
<br />
José Mourinho, tu fuiste hasta ayer mismo el lado deportivo de la estafa económica, política y social en la que estamos metidos.<br />
<br />
José Mourinho, tengo que agradecerte una cosa: cuando llegué a Madrid hace un año no me sentí extranjero por ser del Barça. Gracias a ti, pude conversar con muchos madridistas y ponerte a caldo juntos: barcelonistas y madridistas antimourinhistas juntos por una buena causa.<br />
<br />
José Mourinho, ya me despido. Solo quiero que sepas que eres el tipo de persona que espero que nunca triunfe en la vida. Espero que más pronto que tarde la sociedad racional, ética, cariñosa, te vaya dejando cada vez más solo.<br />
<br />
José Mourinho, como decía mi profesor de academia (un madridista convencido y divertido, no como tú): que lleves tanta paz como descanso dejas.</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-60837877349004199972013-05-01T11:58:00.001+02:002013-05-03T16:56:51.576+02:00Até nunca, José Mourinho<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4dh4XQeBxpBzPmZK5Jmv1asmNsGp-YthO4LSY7ZbEkPc5wS1oJVyrs3AXDkclu_4Q2mu0rK4MaiQA9MXoi0wixQ5Iz0tb-CNM569eVxlfhQTlodNE3zu8fCjyi6st3MkVclP8Qg/s1600/mourinho-vilanova-180811.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4dh4XQeBxpBzPmZK5Jmv1asmNsGp-YthO4LSY7ZbEkPc5wS1oJVyrs3AXDkclu_4Q2mu0rK4MaiQA9MXoi0wixQ5Iz0tb-CNM569eVxlfhQTlodNE3zu8fCjyi6st3MkVclP8Qg/s400/mourinho-vilanova-180811.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: <a href="http://www.libertaddigital.com/deportes/2011-10-05/mourinho-pendiente-del-castigo-por-el-dedo-en-el-ojo-1276437308/">Libertad Digital</a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Son Barcelonista, pero isto non ten nada que ver co barcelonismo. Ou si.<br />
<br />
José Mourinho, a final desta tempada marcharás de España e iso será un alivio para todas as persoas dignas de considerarse como tales.<br />
<br />
José Mourinho, poucas actitudes me provocan máis rexeitamento que unha inflamación purulenta de ego. Iso foches ti durante os teus anos no Real Madrid.<br />
<br />
José Mourinho, ti, que sabes que como estrela mediática futbolística es un exemplo para toda a infancia, ti, foches a traición a por Tito Vilanova para clavarlle o teu dedo no seu ollo. Non foi un codazo no medio do quentón dunha discusión que se vos fose das mans, dous non pelexan se un non quere, etc. Non. Ti, José Mourinho, dixécheslle a todos os nenos madridistas: nenos, se tedes que ferir a alguén, a sangue fría e de xeito premeditado, para conseguir o voso obxectivo, facédeo. E despois, se acaso, dicide que non coñecedes de nada ao agredido. Ou dicide que as notas de Bárcenas son falsificadas. Iso tanto ten. O grafólogo que diga o que queira. O vídeo que diga o que queira. O libro de avarías do metro de Valencia xa o faremos desaparecer.<br />
<br />
José Mourinho, provocaches que moitos amantes dos Barça-Madrid e dos Madrid-Barça desexásemos que nunca máis se enfrentasen estes dous equipos. Non por medo a que perdese o partido o Barcelona, non. Chegou un momento no que ter que presenciar o teu despregamento de mentiras, fanfarronadas, insinuacións victimistas, karankismos calculados, ter que verte na televisión era o último que queriamos.<br />
<br />
José Mourinho, estabas convencido de que contra o Barcelona, que tiña esa aura de santidade, non sei se esaxerada, ti tiñas que opoñer o demo, o inferno. Canto peor, mellor. O defensa Pepe aleccionado por ti para rachar coas pernas de quen fose necesario. E fallaches. En moitos momentos semellaba que serías campión da Champions League despois de desprezar e burlarte de toda Europa. Por sorte non o conseguiches.<br />
<br />
José Mourinho, esta non cha perdoo: desquiciaches a Josep Guardiola. Sei que ese era un dos teus obxectivos principais, machacar e humillar a Guardiola. Non podías tolerar que alguén gañara comportándose como unha persoa digna e educada. Guardiola non é Deus, pero na escala de dignidade das persoas sempre estivo 10 quilómetros por riba de ti, e sábelo. Guardiola posiblemente marchou porque non compartía a maneira de traballar de Sandro Rosell, pero seguro que tivo moito que ver tamén que te quería perder de vista. Cando Laporta (outro que non é Deus, pero esa é outra historia) deixou de responder ás túas bravuconadas, tocoulle a Guardiola responderche. E si: nas salas de prensa eras o puto amo. O puto amo ao nivel de Montoro falando de Gerard Depardieu, o puto amo ao nivel de Belén Esteban diciendo “mentiendes?”, ese outro puntal podre da estrutura da estulticia supina.<br />
<br />
José Mourinho, ti foches até onte mesmo o lado deportivo da estafa económica, política e social na que estamos metidos. <br />
<br />
José Mourinho, teño que agradecerche unha cousa: cando cheguei a Madrid hai un ano non me sentín un estranxeiro por ser do Barça. Grazas a ti, puiden conversar con moitos madridistas e poñerte a caldo xuntos: barcelonistas e madridistas antimourinhistas, xuntos por unha boa causa.<br />
<br />
José Mourinho, xa me despido. Só quero que saibas que es o tipo de persoa que agardo que nunca triunfe na vida. Agardo que máis pronto que tarde a sociedade racional, ética, agarimosa, te vaia deixando cada vez máis só.<br />
<br />
José Mourinho, como dicía o meu profesor de academia (un madridista convencido e divertido, non coma ti): que leves tanta paz como descanso deixas.</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24309819.post-4606472515293785302013-04-30T19:03:00.000+02:002013-04-30T19:03:00.504+02:00Os escraches, os fíos invisíbeis e Neus Català | Els escarnis, els fils invisibles i Neus Català<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNTVEYJgBecRfgPWmc6H_UaPsZpcqYK95OmydQdcjzfYTm4sHCoXfQO-ADPZ-Lpx-b7_9Yd1dXQ_swKXbVU7XQdM4mdS9h1lJGPiFjSsXNdklp2SqeSlpxLxAU7ntgNyCCi21LQQ/s1600/NEUS+CATALA+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNTVEYJgBecRfgPWmc6H_UaPsZpcqYK95OmydQdcjzfYTm4sHCoXfQO-ADPZ-Lpx-b7_9Yd1dXQ_swKXbVU7XQdM4mdS9h1lJGPiFjSsXNdklp2SqeSlpxLxAU7ntgNyCCi21LQQ/s400/NEUS+CATALA+2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Blog de <a href="http://milaarcarons.blogspot.com.es/2012/08/un-cel-de-plom-la-historia-de-neus.html">Mila Arcarons</a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hai unhas semanas, facendo un repasiño aos xornais dixitais, atopei un artigo de Júlia Otero en El Periódico de Catalunya no que a Júlia dicía o evidente: que comparar os escraches co nazismo era unha burrada <i>premium</i>. Pero o orixinal era o recurso argumentativo: basicamente recomendaba ler o libro sobre a vida de Neus Català (resistente en Catalunya e en Francia e supervivinte de campos de exterminio nazis) antes de botar a lingua a pacer chea de veleno e sen xeito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Entón engadín ese libro, "<i>Un cel de plom</i>", á miña "lista de desexos" de Amazon. Algúen consultou furtivamente esa lista. E agora estou devorando o relato dunha muller máis forte que todos os exércitos invasores xuntos.<br />
<br />
Curiosos fíos condutores. Partindo dunhas declaracións tan ridículas e desprezábeis como as dos <i>nazitodólogos </i>e os <i>etatodólogos </i>cavernarios, cheguei até a lectura dun libro que me está a transmitir un optimismo a proba de bombas. Neus relátanos, novelada por Carme Martí, o sufrimento máis desgarrador e destrutivo que unha persoa pode sufrir. Porén, o que respiro cando leo as súas desventuras é enerxía, capacidade de cambiar o que nos rodea, resistencia, solidariedade, optimismo, loita por un futuro mellor, individual e colectivo.<br />
<br />
Os tempos son difíciles e inxustos, pero temos tantos camiños por construír, tanto Sol a nos iluminar, tanta choiva de primavera, que o mellor que podemos facer e armarnos de valentía e optimismo crítico, e adiante.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Fa algunes setmanes, fent un repàs als diaris digitals, vaig trobar un article de Júlia Otero a El Periódico de Catalunya on la Júlia deia una evidència: que comparar els escarnis amb el nazisme era una rucada <i>premium</i>. Però l'original era el recurs argumentatiu: bàsicament recomenaba llegir el llibre sobre la vida de Neus Català (resistent a Catalunya i a França i supervivent de camps d'extermini nazis) abans de parlar sense criteri i amb la llengua plena de verí.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>En aquell moment vaig afegir aquell llibre, "<i>Un cel de plom</i>" a la meva "llista de desitjos" d'Amazon. Algún va consultar furtivament aquella llista. I ara estic devorant el relat d'una dóna més forta que tots els exèrcits invasors junts.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Curiosos fils conductors. Partint d'unes declaracions tan ridícules i menyspreables com les dels <i>nazitodòlegs </i>i els <i>etatodòlegs </i>cavernaris, he arribat a la lectura d'un llibre que m'està transmetent un optimisme a prova de bombes. La Neus ens relata, novelada per Carme Martí, el patiment més esfreidor i destructiu que una persona pot patir. I, tanmateix, el que respiro quan llegeixo les seves desventures és energia, capacitat de millorar el que ens envolta, resistència, solidaritat, optimisme, lluita per un futur millor, individual i col·lectiu.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Els temps són difícils i injustos, però tenim tants camins per construir, tant de Sol iluminant-nos, tanta pluja de primavera, que el millor que podem fer és armar-nos de valentia i optimisme crític, i endavant.</b></div>
Unknownnoreply@blogger.com1