31 de agosto de 2006

31 de agosto: Día dos Blogs | 31 d'agost: Dia dels Blogs

Hai xa dous anos que o israelí Nir Ofir lanzou a iniciativa de unir todos os blogueiros dispersados polo globo co propósito de dar a coñecer novos autores, puntos de vista e enlaces novidosos para a comunidade. A súa proposta consistiu en que todo titular dunha bitácora publique no 31 de agosto, un artigo recomendando 5 novos blogs, preferentemente diferentes á súa propia cultura, punto de vista e posición. A xornada de hoxe, convértese nun día para o coñecemento de novos blogueiros e experiencias afastadas do propio contorno máis habitual.

22 de agosto de 2006

20 de agosto de 2006

Adeus paisaxe?

Adéu paissatge?






Seguramente xa é demasiado tarde para parar esta desfeita mais eu, por se acaso, deixo aquí a miña opinión.

Non podo crer que "a estas alturas de século XXI" (*topicazo) se siga adorando ao Deus Cemento deste xeito.

O que van facer no Parque de Rosalía de Castro é, como diría aquel peculiar profesor de autoescola, unha auténtica paletada.

Pola paisaxe, por Lugo, pola natureza, polos nos@s futur@s fill@s: asina.

Segurament ja és massa tard per aturar aquest desastre. Tot i així jo, per si un cas, deixo aquí la meva opinió.

No puc creure que "en aquestes alçades de segle XXI" (*topicaç) se segueixi adorant el Déu Ciment d'aquesta manera.

El que faran al Parc de Rosalía de Castro és, com diria aquell peculiar professor d'autoescola, una autèntica paletada.

Pel paissatge, per Lugo, per la natura, pels nostres futurs fills i filles: signa.

12 de agosto de 2006

Xaneiro na praia

Gener a la platja





Foto dende Ultrasonica

Y tu piel es blanca
como esta mañana de Enero
demasiado hermosa como para ir a trabajar
y sin pestañear
hablamos con la jefa en cuento chino
y como niños
nos volvemos a acostar.

Se supone que debía ser fácil
tienes frío
pero a veces
lo hago un poco difícil
perdona
suerte
que tu ríes y no te enfadas
porque eres más lista
y menos egoísta
que yo.

Todavía tienes frío
bueno
cierra los ojos un minuto
que te llevo a un lugar.

Imagina una calita
yo te sirvo una clara
es verano y luce el sol
es la costa catalana
y estamos tranquilos
como anestesiados
después del gazpacho
nos quedamos dormidos
mirando el Tour de Francia
en la típica etapa
donde Lance gana
imponiéndose al sprint
con un segundo de ventaja
en el último suspiro
colgándose a sus hombros
el maillot amarillo.
De nuevo el chiringuito
un bañito
helado de pistacho
y partida al futbolín
lanzamos unos frishbies
jugamos unas cartas
y acabamos cenando
sardinas y ensalada.
Bebemos dorados
hablamos callados
la Luna la sal
tus labios mojados
me entra la sed
y pido una copa
y España se queda en cuartos
en la Eurocopa.

Pero nos da igual
hoy ganaremos el Mundial
subimos a casa
hacemos el amor
y sudamos tanto
que nos deshidratamos
el tiempo se para
el aire no corre
mosquitos volando
y grillos cantando
y tú a mi lado
muriendo de sueño
cansada contenta
me pides un cuento
y yo te lo cuento
más bien me lo invento
te explico que un niño
cruzó el universo
montado en un burro
con alas de plata
buscando a la estrella
llamada Renata
que bailaba salsa
con un asteroide
llamado Julián
Rodríguez de Malta
malvado engreído
traidor forajido
conocido bandido
en la Vía Láctea
por vender estrellas
independientes
a multinacionales
semiespaciales
y te duermes...

Al principio
como siempre
dormimos abrazados
y cuando ya suspiras
me retiro a mi espacio
Me gusta dormir solo
a tu lado
De la cama
Esta cama
Hoy repleta de mantas
En esta mañana
Fría
Fría
Fría
Congelada
Congelada